|
HEXAGRAM
57 De meester zegt:
Al
die mensen die makkelijk leven, die denken ook allemaal zo makkelijk. Dan
neem je een houten staf, en dan ga je de berg beklimmen en daar is alles even
moeilijk. Daar zijn niet veel andere mensen. Beneden maakten ze gezamelijk een
akker en waren ze sociaal, maar op de berg moet ieder zien te overleven en er
zijn geen dieren en zo. Men ging van graszaad leven en kon niet teveel andere
mensen om zich heen hebben anders was de plek leeg. Dus ieder bleef op zichzelf
en daar maakte je een nieuwe staf van hout van de bomen op de berg, en je legde
de andere staf als gedachtenis neer in je hut. Het hout van de berg was sterker,
de bomen hebben meer te verduren. De mensen waren ook sterker en gingen geen
gedachten van elkaar overnemen maar gingen zelf gedachten maken en die gedachten
hoefden rationeel niet waar te zijn of volgbaar, want ze konden ze toch nooit
aan een ander meedelen. Het was om hun eigen hoofd schoon en in beweging te
houden. Uit
die gedachten die niet uit het collectieve gebeuren ontsproten, daaruit is de I
Ching ontstaan. Toen
dachten ze, het is zo mooi om te denken zoals niemand denkt, dat zullen we de
keizer vertellen. Ze namen beide loopstaven mee naar de keizer en ze zeiden: Dit
is het hout waar alle mensen gezamelijk leven en dit is het hout waar je alleen
leeft, en waar ook de gedachten van het alleen zijn over het vroegere leven uit
voortkomen. Zei de keizer: Deze staf is veel harder. Zeiden ze: Het leven daar
is ook veel harder, daarom mogen we iets zeggen over de mensen die makkelijk
leven, veel zachter. Toen
vroeg de keizer of hij van beide staven een plakje af mocht halen en die twee
plakjes hield hij. Van
ieder die hem bezoekt, kan hij de waarde der woorden beoordelen aan hun staf. Daarom
is de I Ching niet van het volk dat beneden woont, want dat verlangt begrip. Hij
is van degenen die in de bergen wonen en die hun eigen gedachten maken,
gedachten die verrijken. Begrip
duwt alles wat bestaat nog verder de grond in. De gedachten van degenen die in
de bergen wonen ontnemen de dingen hun zwaarte en stilstand. Zij voegen leven en
spiritualiteit toe. Kijk
altijd naar de staf. |
© LiSe Heyboer 1999-2008 HOME |