|
HEXAGRAM 45 De
meester zegt:
Als de mensen hetzelfde gaan denken ontstaat er een soort geestelijke
cohesie en dan is het geweld nodig om de mensen weer vijandig van elkaar te
maken. Dus vijandigheid is een noodzaak van leven. Goedheid en verdraagzaamheid
verstikt de mensen, hoe mooi het ook klinkt en dan krijg je - in de goedheid
ontstaat ook een criminele samenleving en dat is iets anders als een van elkaar
afkerige samenleving die dagelijks omgezet moet worden in verdraagzaamheid, want
zo ontstaat de geest in de mensen. Een grazige weide is de paradox van een rotsige grond maar gras groeit op de
dood van voorgaande organismen en het rotsige was er in alle eeuwigheid. Het is
een overblijfsel van het ontstaan en het gras is een symbool van het ten onder
gaan. Wie de cosmos kan ontvangen in zijn aardse omzetting leidt een vegetatief
leven. Wie de cosmos ontvangt in zijn scheppende oerkrachten die vormt zichzelf
tot een kristal. Met normale intelligentie zet men de cosmos-invloed op zichzelf
om in natuur. Met hogere intelligentie bouwt men in zichzelf aan de vlakken van
het kristal dat men uiteindelijk is en daarmee vormt men een geheel met alle
oermaterie. En dat geeft een grote rust. Als kristal heeft men invloed op
anderen en ook zendt men Ch'i-kracht naar anderen. De
eenvoud van de vorm van het kristal bepaalt hoe dicht men het Goddellijke kan
begrijpen en verwerken. Alle
krachten zijn bij het ontstaan der aarde gecreëerd. Het zoutkristal wordt nog
dagelijks gecreëerd en dat heeft vier zijden. Het zout is het levenbrengende in
de mens, het is ook het yang, terwijl het gras het yin is. Daarom heeft de
grootste godsdienst op aarde - bestaat uit vier vrouwen.
Want die vier vrouwen zijn het leven. En de man daarin is alleen. De
man wordt dood geboren en moet zich door het Goddellijke tot leven laten komen.
De man is al dood en hij heeft de wereld tot zijns gelijke gemaakt waardoor de
wereld al dood .. en daarom is het Goddellijke absoluut noodzakelijk. Het heeft
met geloven niets te maken. Het heeft met redden te maken. |
© LiSe Heyboer 1999-2008 HOME |