 1e kar.: man. 2e kar.: streng zijde en veld met gewas |
HEXAGRAM 26
De meester zegt: Het leven van de massa der mensen is niet te leven, want dan heeft het leven geen zin. Men moet er bovenuit stijgen. Men moet zich de regels van het universum eigen maken.
Maar als men helemaal de regels van het universum zou leven, hoefde men net zo goed niet te leven. Het leven is juist dat men er naast zit.
Naarmate men het totale
begrip krijgt van de regels, moet men zichzelf een afwijking bezorgen. Dus het
leven bestaat uit drie. Het leven der goden, het leven der mensen, en de
creatieve plaats die men daar tussenin voor zichzelf schept.
Herfst
1998
Met
normale intelligentie zet men de cosmos-invloed op zichzelf om in natuur. Met
hogere intelligentie bouwt men in zichzelf aan de vlakken van het kristal dat
men uiteindelijk is en daarmee vormt men een geheel met alle oermaterie. En dat
geeft een grote rust. Als kristal heeft men invloed op anderen en ook zendt men
Ch'i-kracht naar anderen.
De
eenvoud van de vorm van het kristal bepaalt hoe dicht men het Goddelijke kan
begrijpen en verwerken.
Alle
krachten zijn bij het ontstaan der aarde gecreëerd. Het zoutkristal wordt nog
dagelijks gecreëerd en dat heeft vier zijden. Het zout is het levenbrengende in
de mens, het is ook het yang, terwijl het gras het yin is. Daarom heeft de
grootste godsdienst op aarde - bestaat uit vier vrouwen. Want die vier vrouwen
zijn het leven. En de man daarin is alleen.
De
man wordt dood geboren en moet zich door het Goddelijke tot leven laten komen.
De man is al dood en hij heeft de wereld tot zijns gelijke gernaakt waardoor de
wereld al dood .. en daarom is het Goddelijke absoluut noodzakelijk. Het heeft
met geloven niets te maken. Het heeft met redden te maken.
21-4-99
De man maakt met zijn zaad alsmaar yang aan, al wat hij maakt zal sterven en de dood ingaan, is het totale yang ingaan. De twee lussen is het yang-yin evenwicht van dit zaad.
De vrouw als anima in de man aanwezig houdt dit tegen door van het in leven zijn en de dood in moeten gaan het levende op aarde te zijn. Hiertoe zijn nodig 4 exponenten waaruit ook de psyche van het denken bestaat. Drie rationele en één irrationele. Deze irrationele kan de hele psyche tot spiritualiteit verheffen en terwijl de man uit XY bestaat, wat zich niet materieel laat verveelvuldigen heeft de vrouw met haar XX de mogelijkheid 2x XX te creëren en daarmee het leven op aarde vast te houden in dien zin dat ze het waarde als leven geeft, terwijl de man zijn creatie op aarde geeft het leven de zin van de dood en die spiritueel te verwerken tot een levend doodzijn.
De vrouw is in staat het leven levend leven te zijn. Daarom is de vrouw het thuis van de man op aarde en de man is de lijn van universaliteit. In dit leven, wat de vrouw zijn levenswaarde geeft, is de man de lijn van het universele leven waardoor de levenswaarde tot bevrijding kan komen van zijn eigen karma’s en ook van zijn eigen bestaan.
De essentie van de vrouw is ook leven. De essentie van de man is ook dood. De vrouw wordt ook altijd afgebeeld in situaties waar zij het leven vasthoudt. De man is altijd afgebeeld in situaties waar hij zelf de dood doet intreden (oorlogen). Dit samen is het materiele leven. Maar er is ook een verbintenis tussen de man en de vrouw waar de vrouw door de man zijn geest door het bestaan heen gedragen wordt zoals in het karakter het meer is boven de berg.
De Tao was er vóór de goden, de duistere moeder was er vóór de goden. Zij is het leven.
22-4-99
De man heeft miljoenen zaad, iedere dag weer. Een vrouw één zaad in de maand. Terwijl de vrouw haar functie is de gehele dag met zaden en vruchten en planten bezig te houden, om daar het voedsel uit te bereiden. Zaden waar de vrouw zich mee bezighoudt zijn ook bestemd, de oogst, dat er grote delen verloren gaan aan de vogels en andere dieren die zich ermee in leven houden.
De vrouw haar leven is dus een behoudende functie. De man met zijn miljoenen zaden waar hij er maar een paar per jaar van nodig heeft, heeft een verspillende functie.
De man doodt in dieren maar ook in mensen wat nog bestemd was voort te leven. Hij doodt dus tot voedsel of in de jacht of door ze voor dit doel te fokken. Zelfs de visser doodt tot voedsel.
Als men de man en de vrouw tezamen voegt in het huwelijk dan combineert men het zinvolle van de vrouw met wat men moet aannemen als het zinvolle van de man.
Verstoot men het zinvolle van de man en voedt zich alleen met wat de vrouw zonder te doden uit de natuur haalt, dan is de man alleen nog zijn zaad en omdat de nadruk dan komt te liggen op de verkwisting ontstaat de geest en dit is de oogst van het leven van een man en een vrouw, want op een zeker moment leven zij uit de geest en dit is het grote verzameld hebben als essentie van het hexagram.
Daarom is iedere maaltijd een afweging van schuld aan het leven of van deel zijn van het leven. Deze door het voedsel aangegeven richtlijn wordt ook de basis van het tezamen zijn van man en vrouw.
Ook voor het afsnijden van
de planten, wat de vrouw doet, moet op het huisaltaar van de voorouderverering
een klein offer gebracht worden voor haar kleine deel aan het doden. Want alles
wat leeft heeft een trilling en zij stopt die trilling.
21-5-99
De
meester zegt: Het praten tussen mensen is terug te brengen in een tweevoudig
bestaan. Het is de ene mening tegenover de andere mening. Terwijl de mens
evengoed, zoals alle voorwerpen op aarde driedimensionale vormen hebben, zo is
er in de mens ook deze derde dimensie aanwezig, alleen die bestaat in het
oppervlakkige als illusie en omdat deze derde een noodzaak is heeft hij de vorm
van een geestelijke overtuiging. Deze noodzaak heeft ook het begrip God altijd
in de mensen doen blijven voortbestaan.
Nu
is er het grote mysterie dat er ook nog een vierde is. Plato schreef het boek
Timaios en dat hield in “waar is de vierde”. De vierde ontleent zijn
mysterie aan dat het de kosmos is maar het geheel vreemde hiervan is dat in de
kosmos geen leven is maar dat hij door het doordringen van de dampkring
en de atmosfeer dat hij levensgevend is aan al wat er groeit. Nu is het
zo dat we er van uitgaan dat de mens het derde in zich ook bereikt heeft als een
vaste waarde en een overtuiging en verder kan een mens niet komen. Maar omdat er
toch dat mysterie van die 4e waarde is die de akkers groen maakt,
zijn er de wijze boeken en de I Ching bij uitstek die het 4e en
daarmee het kosmisch complete voorhouden als de hoogste waarde van kennis en
intelligentie. Dit ontstaat door een leven lang herhalen van uitspraken en
beelden die boven de wetten van de aarde zoals
zwaartekracht e.d. uitstijgen, zoals b.v. het meer is boven de berg. Dit is
tweevoudig noch drievoudig alleen viervoudig tot spirituele intelligentie te
maken. Alleen door eindeloos herhalen zoals ook in het gebed als mantra het
eindeloos herhalen ervan de rust geeft in de geest die men kan ervaren als
begrip te hebben van het onbegrijpelijke.
De
zijde in het karakter kan men zien als het eindeloos herhalen om de cocon te
vormen.
Het
veld met gewas kan men zien als dat het 4e toch de kiemkracht der
voeding of de Qi-kracht moet ontvangen om te bestaan. De mens die dit geheel tot
dagelijks leven kan tezamen brengen is groot in zijn bestaan. Hij mist n.l. niet
een van de essentiële delen waaruit “groot” bestaat. Groot bestaat uit een
viervoud en kan alleen ook tot begrip komen onder zware discipline zowel in
handelen als in de voeding die men tot zich neemt. Want des te meer men het
groot nadert, des te scherper gaan de essenties der dingen zich aftekenen. B.v.
in voeding, als men iets eet dat wil vluchten als men het wil pakken, is het
niet voor de mens bestemd. Doet hij het wel, dan houdt hij een vluchten in zich.
Het wordt omschreven als “men eet de geest van het dier”, maar in wezen is
het de handeling die men verricht en die reeds aantoont dat het niet bij de mens
hoort.
Het
is zelfs zo dat de voortplanting van de mens in het donker moet geschieden en in
afzondering wat een teken is van de schaamte en een heel diep onderbewust besef
dat men daarom uit het paradijs verdreven is. Deze schaamte is omgezet in liefde
en toch zal men deze liefde los moeten laten wil men het 4e deel van
groot aan zich toe willen voegen.
De
hele kosmos waar nergens leven mogelijk is, aangegeven wordt als viervoud dat
die door een omstandigheid op aarde leven is, daardoor I Ching kan begrijpen
omdat I Ching uitgaat vanuit de kosmos en niet vanuit de aarde waardoor je met
je aardse denken bij ieder karakter denkt “wat is dit nu weer mysterieus”.
Het grootste mysterie is de aarde zelf, dat die rondzweeft zonder dood te zijn.
Kosmos
is iets heel veraf. De bedoeling is dat je vanuit de kosmos de aarde ziet. God
is heel eenvoudig want God is een aards mysterie maar naar de maan ga je in
ieder geval want daar hoor je bij. In wezen hoor je bij zon en maan en sterren.
Het idee God is een nog heel aardse manier om te ontstijgen aan het
dilemmatische. In dit lichaam kan je op aarde leven zoals rijsthalm vorm van
rijsthalm heeft, maar in werkelijkheid leef je in de kosmos. Aarde is
vergankelijk, zelf is vergankelijk, de kern die in de kosmos ligt is
onvergankelijk want die leeft daar waar het leven niet leven kan. Die leeft, die
bestaat waar het leven niet leven kan. Daardoor heeft alles, ook de mens, het
eeuwige leven, het moet alleen tot hem doordringen.
De
kunstenaar ervaart dit als hij creëert. Waar leven is is hij werkelijk niet
aanwezig.
Anton Heyboer, 1998-99