|
HEXAGRAM 20 De
meester zegt: Het is het teruggetrokken
verwerken van het kwaad en de zonden der mensen. Door er niets aan te doen
alleen het weten ervan en het omzetten in vergeven stijgt de geest boven het
menszijn uit en dit zijn de centra's waarin de waarden der mens bewaard worden
en ook hun uitstraling hebben naar de wereld en daardoor de wereld verbeteren. Het
zijn o.a. de meditatieve kloosters. Die doen niks maar de uitstralende kracht
dat is het Wu Ji. Omdat ieder doen verzwakt het Wu Ji en daardoor de
stralingskracht ter veredeling van allen die ten onder gegaan zijn in het doen. Koning
Boudewijn van Beigie zijn laatste wens was een Urselinenklooster op een heuvel
die de stad overzag en die het absolute meditatieve als stralingsbron zouden
hebben. Als
je de juiste positieve vibraties hebt gevonden hoef je niets meer te doen dan
deze de gehele dag op te roepen en zo de grootste bijdrage aan de mensheid en je
omgeving zijn. Het
werken als levensintentie heeft als hoogste bereiken de intuitie van Tao. Wu Ji
is een bewuste bijdrage aan de wereld die in wezen nog veel meer energie kost
dan het werken.Wat bestaat uit alle negativiteit omzetten in positiviteit. Het
zijn de heiligen op de wereld. Daarom
zijn ook die kerktorens zo hoog. Je zou je afvragen waarom is dat ding zo hoog
terwijl er in die hele kerktoren niets gebeurt, je kan er niet eens in. Dat is
alleen om zo ver mogelijk te reiken om op zo groot mogelijke afstand dat signaal
door te geven. Zodat mensen die heel ver wonen ook die toren kunnen zien. Niet
om geloof te verkondigen maar ter bestrijding van het kwaad. Op de rots boven
Rio de Janeiro, dat gigantische Christusbeeld. Je kan je zo'n stad niet denken
zonder beeld want dat beeld heeft een enorme invloed op die stad. Als je Amerika
invaart, over de Hudson, op het uiterste puntje, daar staat dat vrijheidsbeeld,
wel geen Christusbeeld maar wel het symbool. Nu
halen ze in ons land al die hoge torens weg, allemaal weg, daardoor wordt zo'n
stad veel meer een .. komt er steeds meer verval in. Als je Parijs in gaat, dan
is dat ook allemaal vlak, geen kerken, je komt bij Ile de Cité, de Notre Dame,
dan ben je eindelijk in Parijs. Anders zou je er door heen rijden. Daar wordt
niet meer aan gedacht. Anton Heyboer, 1998-99 |
© LiSe Heyboer 1999-2008 HOME |