 oog, monden en gebogen mens |
HEXAGRAM 19
Het
karakter: het neergeslagen oog, de hand die dingen onder zich houdt, het geeft
aan dat bezit niets betekent, alleen een middel is , dat men over moet gaan in
een zelf ingebeeld psychogeen leven. Daarin gebeurt alles wat niet tastbaar is,
en wat de waarde is.
Het verval van de culturen komt omdat het werken op zich een
levensvullende waarde heeft gekregen. Waardoor er geen eind aan komt. Het
vergaren dient alleen om zich in de tweede levenshelft in soberheid in stand te
kunnen houden, terwijl de geest heel ergens anders is. Niet het geld maar de
drang naarmeer geld is de ondergang van de Westerse cultuur.
In plaats van in tevredenheid, zet men het bereikte om in genieten, en vooral in
verplaatsen. Maar een dier wint alleen in eigen territorium van een indringer,
Omdat hij daar in zijn recht staat. Weggaan is verspreiden van de ziel, de
anderen winnen op je, en ook als men zich verspreidt over nodeloos bezit,
verliest men zijn kracht, zijn
Qi.
Het genieten van het leven is een domheid. Want het leven moet psychogeen
Men moet zich al tijdens het aktieve bestaan de waarde inbeelden van de dingen
die men leeft als men niet meer aktief kan zijn. Men trekt het latere leven al
in het bestaan, zodat de tijd niet meer werkzaam is. Men komt daardoor in een
tijdeloosheid, die de basis is van het latere meditatieve leven.
Dan is er een totale ommekeer nodig, dan moet men het leven als spiritueel gaan
leven:
als liefde. Dan wordt het bezit aleen nog maar dienend aan, het leven .
In India gebeurt het wel, iemand heeft geleefd en gewerkt en een gezin gesticht,
en als alles klaar is, als hij 40 of 50 jaar is, dan keert het leven hij de rug
toe, en trekt zich terug. Ik
ben een
echte Oosterling, ik
heb mijn leven lang voor na mijn dood gewerkt.
Het karakter is de eerste helft van een paradox. Genoeg hebben om niet lastig
gevallen te worden, en dan alle sociale regels en wetten terzijde zetten en in
een afgesloten ruimte de geest eindelijk zijn verlossing te laten leven.
De eigenschap die men moet hebben, is de overtuiging van het psychogene in de
mens, waarmee hij zijn eigen waarden maakt, dle voor hemzelf voedend zijn.
Met die voedende waarde komt hij altijd op het gebied van wat, gezien vanuit de
eerste levenshelft, vanuit het normale, onmogelijk was. Dus God gaat bestaan,
zuiver omdat je hem psychogeen kunt laten bestaan.
Maar ook in het eigen leven kan men aan het leven beginnen waarvoor men, in
Tevredenheid is wel de emotie die er bij hoort. Ook wel dat men het de zijnen
kan geven. Het blijft in een nauwe cirkel om je heen. Als je het geld omzet in
genieten, een woord dat ik niet ken, dan zet je het heel vaak om in het
verplaatsen. Vanuit je territorium zet je het om in in de sneeuw zijn. Op
een gegeven ogenblik niet eens meer geschikt om de Qi-krachten te kunnen
begrijpen. Ter plekke blijven is yangiseren van je leven, weggaan omdat de
mogelijkheid geboden wordt is yin maken, en het verspreiden van de geest. Wie
hard gewerkt heeft, moet zich terugtrekken. Afleiding en verspreiden maakt zwak.
Dat geldt zowel voor vakantie als voor tweede levenshelft.
Alleen wie met bezit en mensen leeft, en vergeten is dat hij bezit heeft,
is vrij van lasten. Als er tekort is, is het vechten tegen de lasten daarvan het
leven. Men wordt steeds iets aangedaan. Als het bezit als bescherming optreedt,
dan is men onkwetsbaar, en daardoor is dat geen leven meer. Wie zijn bezit
alleen maar als bescherming beleeft, die is onkwetsbaar en vrij van het bestaan.
De meester zegt: Het bestaan is eigenlijk in de materie bezig zijn om te
overleven. Maar als men het bezit in de hand heeft, verliest de geest zijn
levenskracht. Als men gebonden is aan mensen en dingen, leeft men niet meer de
zin van het leven zelf. Als men omringd is door mensen en materie, maar ze in
respect de vrijheid gunt om zichzelf te zijn, dan is het leven volledig.
Het verval van de culturen komt omdat het werken op zich een
levensvullende waarde heeft gekregen. Waardoor er geen eind aan komt. Het
vergaren dient alleen om zich in de tweede levenshelft in soberheid in stand te
kunnen houden, terwijl de geest heel ergens anders is. Niet het geld maar de
drang naar meer geld is de ondergang van de Westerse cultuur.
Men moet zich al tijdens het actieve bestaan de waarde inbeelden van de
dingen die men leeft als men niet meer actief kan zijn. Men trekt het latere
leven al in het bestaan, zodat de tijd niet meer werkzaam is. Men komt daardoor
in een tijdeloosheid, die de basis is van het latere meditatieve leven.
Als men het leven spiritueel gaat leven, als liefde, dan wordt het bezit
dienend aan het leven, aan een zelf ingebeeld leven. Daarin gebeurt alles wat
niet tastbaar is, en wat de waarde is.
Leven dat men zelf verzint, is leven gevend.
1998
Als
je bezit hebt, wordt je geest uit het spirituele onttrokken en daal je af naar
de materie en dan is het de kunst om
Het
kan ook een waarschuwing zijn, als je dingen onder je hand hebt: pas op dan gaat
je oog, een deel van je oog en zo, dat gaat mee naar het bezit hebben.
Het
leven is eigenlijk in de materie bezig zijn om te overleven. Maar als je het
bezit in de hand hebt, verliest je geest zijn levenskracht om te overleven, en
langzaamaan verdwijnt de zin uit het leven. Gebonden aan dingen en mensen, en
niet meer de zin van het leven zelf leven.
Dan
moet je een totale ommekeer gaan doen, en dan het leven als spiritueel gaan
leven. Als je dat lukt dan heb je alleen maar gemak van "nearing" van
het bezit. Niet meer geestelijk verbonden. In India stoppen ze met de materie
(nadat ze het materiele leven volbracht hebben, L) en zonderen zich geheel af.
Zich mediterend aan de geest wijden. n.l. het stuk leven waarvoor ze éigenlijk
op de wereld zijn, het andere was nodig om dit te doen.
Het
karakter Nearing is verwijzend, is niet zelf iets maar verwijst naar de
betekenis. Het is ook een teken van zelfbescherming. Daar waar je het leven
loslaat, waar die ommekeer moet komen, daar moet ook de ommekeer komen dat de
dood het leven is. Dat is ook de leidraad van de meditatie. (Phoenix).
Als
het leven zou zijn, de materie onder je hand brengen, materie vergaren en dan
dood gaan, dan zou het leven geen zin hebben. De enige zin is dan het genot van
dat je leeft, en dat genot dan ook uitbuiten.
De
dood accepteren en toch
Het
teken is het karma - dat kun je blijven leven, je kan ook een stuk van je leven
benutten (om je te ontdoen van) om een ander niveau of gebied te leven.
en je zelf is onsterfelijk, zuiver omdat je het psychogeen onsterfelijk maakt.
Dat kan ook in de eerste helft maar dan is het nog niet het doel van het leven.
Met
de ogen naar de aarde kijken en hetgeen waarvan je leven kunt, ook aan de aarde
verbinden en de aardtrillingen laten krijgen, waardoor het ook levenbrengend is,
anderen het begeren, je er van leven kan, ogen naar aarde richten, eigen bezit
met zijn trillingen de opening biedt waardoor je door de aarde heen kan kijken.
Je komt zijn kristallen tegen, je komt zijn vloeibare kern tegen, zijn
verharding aan de andere kant, en dan verkeer je in het onmogelijke.Het
vloeibare metaal gepasseerd, daar moet je je op een nieuwe op een geheel eigen
manier door heen werken. Dan ben je in de kosmos tegenovergesteld aan de zijde
waaruit je begon. Daar zoek je direkt de wetten op die die kosmos regeren, want
je komt geheel vrij aan, 180' t.o. je materiele afkomst, en dan merk je dat je
in die kosmos gaat doordringen naar wat de basis is waarop de vibraties daar
gedragen worden en dan blijkt dat voor Nederland te zijn dat je Chinees wordt.
Dat is ook de reden waardoor hier in Europa alle Chinese regels en wetten gaan
gelden. Feng Shui enz. Zij nemen de plaats in van wat hier vroeger het
onmogelijke was, de basis van de vibraties (geloof)
De
overkant is de 1 Ching, ieder karakter is een onbevlekte ontvangenis. In het
Westen hadden ze maar één karakter waarop ze de spirituele vibratie hadden:
het Christendom. Je komt dan terecht in een kosmos waarin in de 1 Ching ieder
karakter die rationele onmogelijkheid in zich heeft. Van levenskracht. Daardoor
krijg je als Westerling een gigantische verruiming van geest. Dan blijkt dat ze
hier vanuit de berevellen één karakter hebben gemaakt, Christus, en in de 1
Ching in élk karakter dezelfde bestaansonmogelijkheid hebben. En dat is je
nieuwe leven. Wat eerst maar één ding was, dat dat 64 irrationele
onmogelijkheden of onbegrijpelijkheden zijn, en waardoor het geloof niet is van
de materie leven en een stukje daarvan als geloof, maar dat dáár helemaal geen
materie bestaat. Daar is de materie irrationeel.
Door
het hellevuur heen de kracht hebben om daar opnieuw de korst open te breken. Een
sterk instinct behouden hebben waarmee je de kern van de levensvibraties daar
tot bewustzijn kunt maken en daarmee een zeer rijk leven.
1998
De meester zegt: Als de figuur
die omlaag gericht is, omhoog gericht zou zijn, dan laat hij het praten en het
zien achter zich want omhoog ervaart men de volgende trap naar de bevrijding
omdat men weer een klein stukje van de kosmische regels aan zich toevoegt. Wat
men achterlaat dat is het praten uit drie monden, waarvan de een zegt: luister
naar de stilte van het oprichten. Daarvoor zijn er 3 nodig omdat 2 monden altijd
in tegenspraak blijven, de derde is het doorbreken der discussie. Men laat ook
één oog achter om te zien en om weer te geven dat het zien niet zo belangrijk
is indien men luistert naar de oprichting, naar de geest die zich kosmisch
verder ontwikkelt. Hier is het karakter dus vervormd doordat het juist de
omlaaggerichte figuur is maar men kan het omlaag gerichte alleen begrijpen als
men de geest van het opgerichte bij zich draagt. Het eigenlijke karakter beeldt
dus uit : praten heeft alleen zin als een derde het beëindigt. De perfectie van
het organische leven moet men loslaten, met één oog ziet men waar men zijn
stappen moet zetten.
Dit karakter geeft dus het omgekeerde weer van wat de I
Ching de mens voorhoudt. Men moet dit karakter paradoxaal tot zich door laten
dringen zodat men terdege ervaart dat het opgericht zijn de functie van de mens
is zoals hij zich in zijn evolutie tot een opgericht wezen ontwikkelde in
uiterlijke vorm maar gedreven door de innerlijke intuïtie zich in de lijn te
stellen van de wereldas en zo de waarheden van het universele bestaan te gaan
ervaren die hij zelf als mens nooit zou hebben kunnen bedenken.
Het praten en het met één oog
zien en het naar de aarde gericht zijn van de figuur heeft wel zijn functie in
het verzuiveren van de leylijnen en het zich daarvan bewust maken dat dat de ene
functie van het leven is en de oprichting in de wereldas die de leylijnen
doorkruist is de verder gevorderde functie van het menselijk bestaan. Het praten
en het met één oog zien blijven wel de waarde van de leylijnen en het
aardmagnetisme als even grote functie als het oprichten vasthouden omdat zij de
organische groei op het leven en daardoor de mogelijkheid dat er leven is
vastleggen alleen de mens die levend in dit leven staat is geschapen met een
intelligentie die het oprichten zoals ook in mate de boom dat doet maar dan in
verdergaande geestelijke waarden die de kosmos in dringen en die tot doel hebben
te overleven en dit wil zeggen een leven na de dood te realiseren dat is de
consequentie van de hem ingelegde intelligentie. De boom heeft dit weten in zich
omdat hij vegetatief aan de aarde verbonden is. In het dier leeft het als schrik
en alertheid want ook het dier zou zo graag opgericht zijn, om verlost te zijn
van zijn doorlopende angst de prooi te zijn, en dat is de band die de mens heeft
met zijn huisdier die zich uit in liefde.
Want
de gebogen figuur wil leren uit zijn organisch bestaan een vegetatief en net als
een boom aan één plaats gebonden bestaan te creëren waardoor zijn voedsel uit
de aarde in combinatie met uit de kosmos tot hem komt en dat is de wijze en dat
is de meester. Dus hij moet wortels krijgen en hij moet met zijn intelligentie
beseffen dat op de plek waar hij geworden is ook zijn wortels de grond in gaan.
In het begin van het leven kan men wel een paar keer verhuizen maar waar het
geestelijk leven begint dat speelt zich af op net genoeg ruimte dat zijn spieren
niet vervallen en dat kan een kamergrootte zijn.
30-5-99
Waar
men zich in het 4-dimensionale begeeft wordt men omgeven door grootse
oplossingen voor kleine aardse problemen. Bijvoorbeeld dat als de afstoting en
de aantrekking in juiste balans zijn, blijft een liefde eeuwig voortbestaan,
zoals ook wat om de aarde cirkelt zijn middelpunt vliedende kracht en het
aardmagnetisme de baan bepalen waarin twee geliefden zich zouden moeten
Het
begrip van de liefde tussen twee mensen altijd kan blijven voortbestaan.
En dan dit is een speculatieve suggestie van mij als
meester de 5e dimensionale, het totaal van de planeten, op hun
afstanden ten opzichte van elkaar houden. Hierin te voelen is de vreugde in mijn
bestaan.
Een
2-voud van spreken heeft het over de materie en het dagelijks bestaan en het
overleven in voedsel. Een 3-voud van spreken heeft het over een spirituele
toevoeging aan de materie, een God, een Buddha, een Krishna, een God die door
het 2-voudig spreken aanbeden wordt. Het kan ook een meester zijn, de derde. Het
oog in het karakter is de rode stip op het voorhoofd en duidt het 4-voudig
spreken aan wat wil zeggen dat men de God, Buddha, zich geheel eigen heeft
gemaakt, er niet meer over hoeft te spreken, men spreekt zelf Buddha en de stip
duidt aan het opstijgen in Buddha waartoe de figuur zijn ogen naar den hemel
moet richten en niet langer de gebogen figuur is want een ontelbaar aantal
waarden staan hem te wachten en zijn denken wordt een 4-voudig denken, een
kosmisch denken waarin de begrippen niet meer hoeven te voldoen aan de wetten
van de zwaartekracht zoals ook de I Ching uit het 4-voudige geschreven is, het
dubbele yin en yang.
De
God wordt niet meer een streven maar eerder een werktuig voor de mensen om de
weg te vinden van de waarheid en het leven.
Vanuit
deze ontstijging van het 3-dimensionale van het bestaan door middel van zich het
eigen maken van het goddelijke ligt voor ieder individu een eigen weg open. In
het kosmische denken bijvoorbeeld als voorbeeld het boek van de maan waarin de
groeitijden der gewassen en ook de planttijden vermeld staan en zo heeft iedere
planeet zijn eigen invloed op de vormgeving op aarde en het is vaak het
geboortejaar van het individu tot welke planeten hij zich het meest aangetrokken
voelt en er het meest mee kan doen in zijn leven.
Ze
te schikken in een algeheel overzicht van alle planeet-invloeden is het 4
dimensionale denken waaronder ook de astrologie gerangschikt wordt. Maar ook
zonder een weten kan men starend naar de volle maan in de nacht het
4-dimensionale in zijn ziel aanvoelen als een heviger gevoel van liefde dan dat
een mens in de andere mens kan laten ontstaan.
Het
was alleen maar de geleerde Einstein gegeven om dit denken in de formule E=mc2
tot begrip te krijgen omdat het c2 is het kwadraat van de lichtsnelheid en die
is al 350.000 km/sec. en dat dan in het kwadraat geeft aan hoe groots het gevoel
in de ziel kan zijn en waardoor het inspirerend werkt waardoor de mens iedere
ochtend weer opstaat en weer aan het leven begint, alsof het geen einde heeft.
De mens tot het inzicht van het 4-dimensionale te brengen is ook de mens over de
grens van de dood te brengen en het eeuwig voort te leven in hem te bestaan.
Het 4-dimensionale (is ook Einsteins
gebied) is de mens ten opzichte van de kosmos en het universele. De bevrijding
van de mens in het universele. Het 5-dimensionale dat is de kosmos op zichzelf.
Het is ook het einde van het denken. Het is los van de mens maar ook los van de
aarde. De aarde zoals hij is is ook vergankelijk.
De
kosmos dat zijn al die specifieke stralingen die van de planeten en alles
uitgaan. Het is de meditatie en de mens voelt zich daar het prettigst.
Lao-Tze
zegt: wees nooit jezelf, wees de ander
1999
De
meester zegt: Het juiste praten is een vormgeven van wat de geest ervaart. Het
zien reikt als creatie veel minder ver. Het zien is meer of het praten zuiver
is, de figuur die in oorsprong naar boven gericht is, naar de hogere geest,
buigt zich en maakt het praten, het zien … en die figuur doet het horen, het
luisteren. Omdat de figuur veel hoger reikte of kan reiken dan het praten tot
bereikbaarheid maakt is het niet een kritisch luisteren maar een (welwillend)
luisteren. Dit praten en zien is/zijn aan de figuur vast verbonden, het zijn de
wortels in de aarde maar des te hoger de figuur gaat reiken en des te meer hij
gaat begrijpen van het yin en yang en des te dichter hij komt bij het Tai-Ji des
te langer worden zijn wortels, des te onbegrijpelijker wordt zijn praten des te
scherper wordt zijn zien. De onbegrijpelijkheid van het praten is volgens de
maatstaf der aarde maar hij kan in het yin en yang al een niveau bereiken waar
zijn praten overgaat in begrijpelijkheid ten opzichte van Tai-Ji en dat is in
het aardse het onbegrijpelijke. En toch moeten de wortels in de grond blijven.
Nu is de wijsheid en ook de I
Ching is deze grond en het Tai-Ji met elkaar te verbinden. Natuurlijk in het
uitgesprokene en het zien van de figuur maar deze is niet meer toereikend want
hoe kan men de aarde verklaren dat het meer boven de berg is? Maar de wortels
die de sappen der aarde meenemen helemaal tot in het Wu-Ji toe, in die wortels
heeft een doorlopend omzettingsproces plaats van dat ze hoger moeten en er te
zwaar voor zijn. De hele gang van de wortel naar boven is een verlichting en een
etherisch worden van wat eerst gewoon sappen waren. Je krijgt dan net als de
etherische oliën dat het inademen direct naar de hersenen gaat. Waardoor en hoe
dat kan is het eeuwige raadsel tussen kosmos en aarde.
Zo
is dit een figuur die het raadsel oplost en het aan een ander zijn reuk overlaat
hoeveel zijn hersenen opnemen. Het praten geheel beneden is er omdat er vele
plekken zijn waar de figuur zijn wortels in de aarde heeft en iedere plek heeft
zijn bijzondere uitwerking op de geest in zijn weg naar Tai-Ji en iedere plek
laat op zijn weg een ander I Ching karakter achter ter herkenning van waar men
is en hoe hoog men reeds is.
Alle
karakters zijn vanuit verschillende bodems en hebben een verschillende geur en
men moet ze net als een hond die duizenden malen sterker ruikt als een mens, zo
moet men leren ze in te snuiven en de hersenen te voeden.
Het zand als bodem gaat een
andere verlichtingsweg dan het veen als bodem. Het veen is een zeer directe weg
omdat het bestaat uit alles wat reeds geleefd heeft maar vooral omdat het water
de verlichting steeds doorvloeien kan want het water gaat mee want het is reeds
deel van de kosmos, het bespoedigt het tot begrip komen van hoe Tai-Ji in de
aarde geworteld staat.
Oorspronkelijk
hoorde in het goddelijke de Maria aan de aarde en had los van de kerk een eigen
kapel. Zo’n 50 jaar geleden is Maria in de hemel opgenomen en tegelijk werd
Christus van de kruisen afgenomen. Dit hoorde bij de evolutie van de mensheid
maar was tevens de val van de kerk. Het heeft de mens universeler gemaakt omdat
hij beide figuren, de Christus en de Maria, in zich heeft opgenomen en in
zichzelf tot hen bidt. Gebouwen en priesters zijn verdwenen en de mens heeft in
zijn evolutie een grens bereikt waarin hij God, Christus en de Maria etherisch
moet kunnen insnuiven.
Daardoor is ook het Oosten met
zijn wijsheid zoals de I Ching en zoals Zen over het Westen heen gekomen en is
een van de belangrijkste meditaties het diep inhalen der adem, het diep
insnuiven van de weg der verlichting. De hersenen, ook het grote gedeelte der
hersenen wat nog nooit gebruikt was, neemt het op in het volle begrip en daar
vallen alle verlichtingen tezamen en zo kan men vanuit de onbevlekte ontvangenis
de I Ching begrijpen. Eindelijk is de weg voor het Westen opengelegd voor het
essentiële begrip van hoe het leven is en hoe de dood tot leven komt.
1999
De meester zegt: zo gauw Joke een
bezigheid had, kon ik geen verhalen meer maken. Ik heb nu ook mijn eigen
bezigheid. Ik trap die grieten waar ik mee bel van me af, zeg dat ze geen
artiest zijn, want het eerste vereiste om artiest te zijn is dat je niks nodig
hebt.
Joke had niks, die had alleen
voor mij zorgen. Als je met z’n tweeën tot een eenheid verbonden bent en dat
die eenheid tot taak heeft te zorgen voor 3 anderen en ook moet zorgen dat die 3
anderen en die twee-eenheid, dus die 5, dat dat weer een eenheid is, dan krijg
je daarin een afsplitsing van de twee-eenheid die steeds hoger geestelijk
waarden moet zoeken om … De 3
anderen die leven in de uitstraling daarvan dus die hoeven zich die waarden niet
eigen te maken. Dit is in het normale gezien gewoon het gezinsverband dat de
vader en de moeder altijd het gezag moeten houden niet door macht maar door
geestelijk verder zijn dan de andere gezinsleden maar in het groot is het net zo
iets. Als nu in zo’n 5-eenheid de een van de 2-eenheid ook een eigen leven
vindt, dus op zichzelf bestaat en niet meer gedeeltelijk uit de ander leeft, wat
ook in gezinsverband voorkomt en waar de vader en de moeder veelal uit elkaar
gaan en ieder een eigen weg maar als je de structuur begrijpt van wat de
5-eenheid, wat zijn waarde is dan blijft alles bij elkaar en komt het geestelijk
draagvlak op één persoon te liggen. Die ene persoon is gewoon de geest.
De
I Ching is opgebouwd uit de 2-eenheid van yin en yang en steeds weer het
evenwicht vinden. De geest is in één persoon het Tai-Ji waar het yin en yang
in de persoon zelf als animus en anima een evenwicht hebben wat een rust en
kalmte uitstraalt waar alle 5 in kunnen bestaan omdat de vibraties de juiste
klank hebben als de yin-klank en de yang-klank tezamen. Het leven is dan rond
want in principe kan er geen probleem meer ontstaan. Ieder probleem lost zich op
in het Tai-Ji.
Het
leven heeft zich dus als probleem opgelost en hierdoor gaat ieder der 5 de weg,
de Tao, als volgroeiing van zijn levensproces. Ieder herkent de yin-yang
spanningen die in een karakter van de I Ching in evenwicht worden gebracht. Het
leven krijgt een rust waarin weinig bewegen nog nodig is. De meditatie bestaande
uit het ordenen van de steeds I Ching karakters is de beweging van de wijzen.
Het praten wordt als het
klateren van de beek die uiteindelijk in zee uitkomt. Het zien wordt de
uitwisseling van liefde van niet-gezegde woorden. Alleen het prana, de
ademhaling en de oefening dieper te ademen dan de natuurlijke impulsen die de
ribben krijgen tot ademen, wordt het centrum van de geest. De geest beïnvloedt
de prikkelingsimpulsen waardoor de adem dieper wordt, de zuurstof toevoer
groter, en een groter deel der hersenen doorbloed wordt. Hersenen die eerst
niets deden worden nu de richtlijnen op de weg, de waarheid en het leven.
De
eenling die de geest draagt, voedt zichzelf uit het Wu-Ji, waar ook het yin en
yang niet meer is maar waar de regels van het Zen heersen. Het is zijn taak de
hardheid van het Zen, die de weg, de Tao, in stand houdt wel uit te stralen en
dat is het oog, de blik, maar het …
En
alle woorden die op hem af komen te accepteren want zij vullen zíjn leven,
alleen beïnvloeden ze het niet. Dit is de hoogte van de eenzaamheid. En hij
krijgt veel liefde voor wat ze zien in zijn blik.
1999
De
meester zegt: Waar drie monden spreken, dan zijn er twee mogelijkheden en dat is
dat de meerderheid het gelijk vormt, dus twee, en ook als dit gelijk in een
objectieve zin helemaal niet het gelijk is daarom spreken er maar twee over het
materiele en die raken nooit uitgesproken en de derde spreekt over God en
relativeert eigenlijk al het spreken in het materiele. Waar men over God spreekt
heeft men ook maar één oog nodig want zo wordt God ook in alle oude
afbeeldingen als het alziend oog uitgebeeld. De figuur kijkt daarop neer en
ontstijgt al deze vormen met het andere oog om te zien wat hij achterlaat en met
zijn neus om de pranayama als veredelde vorm van de materie met zich mee te
nemen en hem hoger te doen ontstijgen aan wat waar is en wat niet waar is want
hij begeeft zich waar de weg de waarheid en het leven de enige waarheid is, deze
uitspraak “de weg, de waarheid en het leven” werd door Lao-Tze uitgesproken
in de Tao-Te-Ching.
Anton Heyboer, 1998-99