 gietvorm en mond (of object) en mens |
HEXAGRAM 13
De
meester zegt: Het
is de mens die zwijgt in een afzondering van stilte, een innerlijk gebied van
stilte.
De
mens die gewoon mens blijft en het leven leeft, wordt overstelpt door informatie
van andere mensen en verliest daardoor zijn eigen levensritme en komt terecht in
het ritme van de gezamelijke mensheid. Dat brengt in de mens een gevoel dat hij
leeft maar ook dat hij iets verloren is en daardoor steunt het mens zijn op een
basis van verdriet en niet-verwerkte informaties die als trauma's zijn leven
beheersen.
Gaat
de mens in zichzelf terug naar het oerbestaan dan komt hij terecht in een andere
wereld en wel zozeer dat hij geen kritiek meer kan hebben op de normale wereld.
Er ontstaat in hem een plek van afgezonderd zijn. Daar wordt niet gesproken, dat
is dan die mond in het karakter, en de streep boven de mond betekent
niet zomaar het zwijgen maar het doelbewuste zwijgen. Als twee mensen dat kunnen
delen, dus in hetzelfde verkeren, dan passeren ze de diepten van het menszijn
zoals de liefde en bindt het zwijgen hen tesamen in het TaiJi.
Als
ze geheel die stilte als levensessentie geworden zijn dan krijgen ze vanuit het
TaiJi contact met het WuJi wat de stilte van de dood is en met het bewustzijn
dat ze daarin ook verenigd zijn ontstaat het universele
bewustzijn
over het hele menszijn en over het doel van het menszijn want in het WuJi liggen
alle basissen der grote religies en zij worden deel daarvan.
De
mensen die de beweging en het praten leven zweren bij de huwelijks-sluiting de
eed "trouw tot de dood ons scheidt". De mensen die de afzondering en
de stilte leven zweren de huwelijkssluiting "trouw tot de dood ons
verenigt". Dus de levenden gaan tot aan het WuJi en die in afzondering gaan
tot in het WuJi. Liefde is daar eeuwigheid.
Anton Heyboer, 1998-99