 rijst of zand (klein) en zijde + beplant veld |
HEXAGRAM 9
Het
kruisen van twee lijnen geeft altijd aan een bescherming tegen kwaad van mensen
en van de wereld. Als je dit in een cirkel plaatst, dan geef je deze bescherming
een afmeting. Die afmeting kan ook zijn een geestelijke wijsheid, en het kan ook
zijn een religieuze wijsheid. Het geeft de bescherming in ieder geval een naam.
Als men deze naam in nederigheid (of kleinheid) beleeft, ontstaat er ook de
zijde die in het vuur hangt en niet verbrandt wat betekent dat alle lusten en
harts- tochten plaats gemaakt hebben voor het afgebakende stuk geest, uit de
totale geest verkozen door zijn benaming.
Het
is zoals LaoTze zegt "de weg, de waarheid en het leven" en dit was
geplaatst in de geest van een wijsgeer die kennis had van het heilige. Hij zei
nog veel meer dingen en dat was zijn afbakening en de bescherming die zijn geest
gaf aan de dolende geesten der mensen. De Christus sprak dezelfde woorden
"ik ben de weg, de waarheid en het leven" in een geheel andere
afbakening vanaf hetzelfde universele kruis van bescherming-willen- geven en een
plaats in de mens willen vastleggen wat hij als levenscentrum zijn kern kon
noemen.
De
zijde die in het vuur hangt is ontleend aan hex. 1 0 lijn 2 en hex.54, lijn 2,
waar twee strengen hangen en waar ze de kluizenaar uitbeelden. Ook als
"hangt in het vuur en verbrandt niet". Dit hex. is dus een nadere
omschrijving van de kluizenaar, n.l. het afgeperkte stuk geest wat hij tot
universaliteit maakt en tot bevatting voor het vermogen van de mens.
Het
kleine is de vereiste van de heilige dat hij door openstelling een mediamiek
leven leidt. En dat zijn beperking van het universele kruis alleen nodig is om
zijn universele begrip verstaanbaar te maken in het weten dat er op de wereld
vele van deze zelfde kruisbeperkingen zijn die alle hetzelfde beogen. Dat houdt
hem klein en blijft hem ontdoen van zijn ego.
De
gewassen die binnen de afperking groeien geven aan dat het een stuk van het
werkelijke leven is dat tot spiritualiteit verheven de rust in het hart van de
mens brengt.
De
zijde is het symbool van het eindeloze geduid. Het beginnen ergens aan zonder
ooit te kunnen omvatten dat zulk een nietig, voor de wereld zonder enige
schoonheid stukje leven, de zijderups, gedreven door een totaal irrationeel
oerbegrip met een geduid wat verder geen enkel wezen opbrengt en waar ook de
zijderups geen begrip in heeft alleen de regels volgt van de universaliteit.
Zich afscheidt van de wereld en in deze totale afge- scheidenheid, in deze
cocon, ontstaat in kleur en in vorm en in vermogen en in doelmatigheid de
vlinder als het schoonst denkbare wezen, dat als taak heeft, de bloemen te
bevruchten.
Het
weten dat de wijsheid daar waar hij universeel is,
14-5-99
De meester zegt: Het bovenste karakter geeft aan wat de mens als vermogen
heeft. Hij kan in drie dimensies denken. Intuďtief voelt hij aan dat er een
vierde dimensie is, en dat is het denken van de aarde zelf. Dat wat groeit en
afsterft ook weer het voedsel is voor wat opnieuw groeit. Alleen door het
algeheel begroeid zijn van de aarde is er leven op aarde. Anders zou door erosie
de aarde als leefbaarheid verdwijnen.
De mens heeft de derde dimensie als leefbaarheid in zich want die kan hem
verheffen uit het gepolariseerde denken waardoor alles zou bestaan uit een ja of
een nee. De derde dimensie is de hoop, het geloof, de verwachting.
Het onderste karakter is het viervoudige. Het viervoudige denken is het
vormgeven en vaststellen van waar hij eerst alleen intuďties toe had. De grote
vraag van de mens is “is er leven na de dood”, dat is een zoeken in de derde
dimensie. Het viervoudig denken stelt vast dat er leven na de dood is want de
aarde bestaat helemaal van leven na de dood.
De voerman van het kleine naar het universele is het bezig zijn met de
geest zoals de zijderups in eindeloze herhaling hetzelfde doende in dit geval ... Het is de baan van de ene hersenhelft naar
de andere hersenhelft, dus van het gevoelsmatige naar het begrijpen, steeds
verder ontwikkelen in een slingergang zoals ook de chakra’s zich in de
Kundalini raken en dan steeds in volle openheid van geest tot het begrip komen
van het viervoudige denken, zoals de hele I Ching zich afspeelt tussen grote
yang en grote yin als begin en eindigt bij kleine yang en kleine yin. Dat is een
teken dat men het viervoudig denken beheerst en voor de dood de oplossing heeft
gevonden, waardoor het leven ontdaan wordt van de altijd aanwezige onderbewuste
angst en overgaat in de blijdschap van ieder moment te beleven in zijn
universele waarde en daardoor doortrokken te worden met het gevoel van
onsterfelijkheid.
Anton Heyboer, 1998-99